Stille plek
Wij zijn zo druk, druk, druk, dat we nauwelijks toekomen aan 'even niets'. Maar om bij te komen en op te laden hebben we ook stilte nodig op een stille plek om te bidden en anderen te helpen ...
Stille plek
Zondagmorgen 4 februari 2024, Sint Catharijnekerk, ds. Eibert Kok
Lezing: Marcus 1: 29-39
Druk, druk, druk.
In de zaterdagbijlage van dagblad Trouw stond een mooi artikel: De kunst van het nietsdoen.
In de huidige tijd van werkdruk, smartphones en Netflix wordt het steeds moeilijker om zomaar wat te niksen.
Ik herken dat wel. Een drukke, volle agenda. Tussendoor moeten nog even de boodschappen gedaan worden voor het avondeten.
Zou Hello Fresh misschien iets zijn? Dan hoef ik geen boodschappen meer te doen en daarover na te denken, dan wordt het mij gewoon bij de deur afgeleverd.
En als ik dan een momentje vrij heb, pak ik al snel de telefoon om even weer wat te bekijken.
Nu sta ik hier voor een publiek dat voor een groot deel uit pensionado’s bestaat, maar als ik soms hoor hoe vol dan nog de agenda’s zijn.
In dat krantenartikel komt naar voren dat het eigenlijk zonde is dat we zoveel druk bezig zijn, dat we niet meer goed kunnen niksen, met het risico dat we opgebrand raken, uitgeblust.
Een mens heeft het nodig om af en toe even niks te doen, even op adem te komen.
Toen, nu alweer bijna vier jaar geleden, door de coronapandemie alles stilviel, ontdekten mensen ook weer de goede kanten van even stilvallen, hoewel dat natuurlijk ook weer z’n lastige kanten heeft als je gedwongen stilvalt.
Ik merk dat aan mensen die door ziekte, ouderdom, of door andere klachten hun leven niet meer in kunnen vullen zoals daarvoor. Dat kan moeilijk zijn.
Lees hier de hele overdenking ...