Zondag 23 november Gedachteniszondag

In de gedachtenisdienst zongen we onder andere psalm 121, een pelgrimslied: “Ik sla mijn ogen op naar de bergen, vanwaar komt mijn hulp?” Het klinkt voor dominee Eibert Kok als een lied van de levensreis van elk mens. Zo vergaat het elk mens op de reis door het leven. Onderweg kom je van alles tegen. De reis verloopt niet altijd voorspoedig ...

Waar zou het zijn, dat land van licht?
Zondagmorgen 23 november 2025, Sint Catharijnekerk, ds. Eibert Kok
Lezingen: Psalm 121 en Openbaring 3: 7b-12

Op weg naar Jeruzalem, dat is het thema dat ik in beide lezingen uit de Bijbel terugvind. Psalm 121 is een pelgrimslied. Een pelgrim is iemand onderweg naar een heilige plek, onderweg naar een plaats waar die iets van een heel andere orde, iets van God hoopt te ervaren. Die heilige plek is zijn doel, zijn bestemming.
Doordat die zo onderweg is, in verwáchting van zijn doel, ervaart die onderweg ook al iets van de kracht van waar die naar op weg is. Dat doel trekt hem als het ware daarnaartoe.
Een pelgrimslied in het oude Israël is een lied van mensen onderweg naar de tempel in Jeruzalem. De tempel, dat is de plek waar Gods aanwezigheid, zijn kracht het meest ervaren wordt. Zo beleefde men dat. Eens in de zoveel tijd gingen de mensen dan op reis naar Jeruzalem, om daar een van de grote feesten mee te maken, het Paasfeest bijvoorbeeld.
Nu was reizen in die tijd heel wat anders dan vandaag de dag. Het was dagen lopen, overdag door weer en wind, door zon en zand, en rusten in het pikkedonker van de nacht. Waar doet zo’n pelgrim het allemaal voor?
Nou, hij doet het om daar te komen waar hij zijn wil, in het licht van Gods aanwezigheid.
Een pelgrimslied.
Als ik het lees klinkt het mij in de oren als een lied van de levensreis van elk mens.
Soms je vraagt je je af: waar moet toch mijn hulp vandaan komen?
Hoe red ik het in hemelsnaam?

Lees hier de hele overdenking en luister of kijk hier naar kerkdienst.

 

 

Terug